Zhgarravina te huaja!

Sonte ndihem e humbur....
Në cep te murit,gjysmë errësire...e hija jote që vjen si frymemarje tek shpirti i vetmuar e lotët bien me një zë që të ngjeth trupin e zbrazës timin....dil të të shoh,të kem një fije ndriçimi në sytë e mi,të cilët rrjedhin pa pushuar në dysheme...
Mëndafshi yt i purpurt e lë nga pas në gjurmët që mbeten peng në shpirtin e plogësht e të copëzuar timin...
Dot s'mund ta shoh...
Atë trishtim që po jeton me mua ështe veçse një iluzion që ndodhet vegim në qenien që tashmë po derdh mijera lot për ty...
Flet...sikunder je ti që po e drejton këto të mjera mure qe po më ngjallin një ëndjë për t'i kaluar tej në humbetiren e zërit tënd...
Qaj,sytë e mi janë mjegulltirë e ërresires që nuk po e mposht dot....
Jeta ime humbi në fijen e fundit te qiriut e cila ishte fryma jote që më jepte pakëz jet.....ikë bashkë me të.... A.N
 
Shpirti im nxiton;
I numërova vitet e mi dhe kuptova që ndoshta kam për të jetuar më pak se ato vite që kam jetuar deri tani...
Ndihem si ai fëmija që ka fituar një kuti me ëmbëlsira...!!
Të parat i hëngri me nxitim por kur kuptoi që i kishin ngelur pak filloi ti shijonte..
Nuk kam më kohë për të ndjekur rregulla e proçedura duke ditur që mund të jenë objektiva të pakuptimtë...
Nuk kam më kohë për të mbështetur persona absurdë që megjithëse kanë njëfarë moshe....nuk janë rritur..
Koha ime është shumë e shkurtër e shpirti im nxiton.
Nuk më kanë mbetur shumë ëmbëlsira në pako....
Dua të jetoj afër njerëzve-njerëzor....shumë njerëzor që dinë të qeshin me gabimet e tyre,njerëz që nuk tregojnë gjoksin duke u bazuar mbi triumfet e tyre, njerëz që marrin mbi supet e veta përgjegjësitë e zgjedhjeve që kanë bërë në jetë...!!!
Në këtë mënyrë mbrohet dinjiteti njerëzor e hapet rruga drejt së vërtetës e ndershmërisë...
Është kjo që e bën Jetën të bukur e mbi të gjitha....të denjë për t'u jetuar....
Dua të jem i rrethuar nga njerëz që dinë si të prekin zemrën, njerëz të cilëve nga goditjet që jeta ju ka dhënë kanë mësuar të rriten me prekje të ëmbla të shpirtit..!!!
Po.....nxitoj.
Nxitoj të jetoj me intensitetin që vetëm pjekuria di të japë.
Nuk kam ndërmend ti shpërdoroj ëmbëlsirat e mbetura...
Jam i sigurt se do të jenë mrekullisht të shijshme....më shumë se ato që kam ngrënë deri tani....!!!
KEMI DY JETË DHE E DYTA FILLON ATEHERE KUR KUPTON......... SE KE VETEM NJË.

Bledar Shametaj
 
Sei bella.
E non per quel filo di trucco.
Sei bella per quanta vita ti è passata addosso,
per i sogni che hai dentro
e che non conosco.
Bella per tutte le volte che toccava a te,
ma avanti il prossimo.
Per le parole spese invano
e per quelle cercate lontano.
Per ogni lacrima scesa
e per quelle nascoste di notte
al chiaro di luna complice.
Per il sorriso che provi,
le attenzioni che non trovi,
per le emozioni che senti
e la speranza che inventi.
Sei bella semplicemente,
come un fiore raccolto in fretta,
come un dono inaspettato,
come uno sguardo rubato
o un abbraccio sentito.
Sei bella
e non importa che il mondo sappia,
sei bella davvero,
ma solo per chi ti sa guardare.

Alda Merini
 
Mos më duaj!
Mos më shkruaj!
Mos më bëj,
Prej haresë t’më buçasin veshët
Prej melodish t’pa nigjume, t’pa shijume deri ktij çasti!
Mos më fol aq butësisht,
Se veten nis e ngjyej në t’purpurt
Fund e krye!
Mos më beso…
Se un’ larg duhet të iki,
E larg jam…
Mos më gjej më symbyllur,
Se ditët do t’mi mbysë trishtimi…
Mos më nis më trëndafila,
Se m’deh aroma jote!
Ah Ti… që detin e syve tallaz e ngre!
Ah Ti… që si ajër m’flladit fytyrën në parvaze dritaresh,
Ku vjell ditët e mia.
Mos më duaj se vuaj…
Për ty e për mua!
Duaj të tjera!
Veç duaji dhe për mua!!
Më shkruaj!
Më duaj!
A.F
 
Le parole

Le parole non hanno occhi né gambe,
non hanno bocca né braccia,
non hanno visceri
e spesso nemmeno cuore,
o ne hanno assai poco.

Non puoi chiedere alle parole
di accenderti una sigaretta
ma possono renderti più piacevole
il vino.

E certo non puoi costringere le parole
a fare qualcosa che non
voglion fare.
Non puoi sovraccaricarle
e non puoi svegliarle
quando decidono di dormire.

A volte
le parole ti tratteranno bene,
a seconda di quel
che gli chiedi
di fare.
Altre volte,
ti tratteranno male,
qualunque cosa
tu gli chieda di fare.

Le parole vanno
e vengono.
Qualche volta ti tocca
di aspettarle a lungo.
Qualche volta non tornano
più indietro.

Qualche volta gli scrittori
si uccidono
quando le parole li lasciano.
Altri scrittori
fingeranno di averle ancora
in pugno
anche se le loro parole
sono già morte e sepolte.

Fanno così
molti scrittori famosi
e molti meno famosi
che sono scrittori soltanto
di nome.

Le parole non sono
per tutti.
E per la maggioranza,
esistono
soltanto per poco.

Le parole sono
uno dei più grandi
miracoli
al mondo,
possono illuminare
o distruggere
menti,
nazioni,
culture.
Le parole sono belle
e pericolose.

Se vengono a trovarti,
te ne accorgerai
e ti sentirai
il più fortunato
della terra. Nient'altro avrà più
importanza
e tutto sembrerà importante.

Ti sentirai
il dio sole,
riderai del tempo che fugge,
ce l'avrai fatta,
lo sentirai
dalle dita
fino alle budella,
e sarai diventato,
finché
dura,
un fottutissimo scrittore
che rende possibile
l'impossibile,
scrivendo parole,
scrivendole,
scrivendole.

Charles Bukowski
 
Si tu t'en vas
Tu emporteras mon coeur
Et moi sans toi
Je ne sais plus où aller

Si tu t'en vas
Je ne pourrai jamais t'oublier
Je reste ici
Ne pensant qu'à toi

Si tu t'en vas
La douleur me dévorera
Un jour de plus
Je ne pourrai pas vivre sans toi
Mes larmes forment une mer
Nager sans se reposer
Attendant ton retour
Car je suis en train
De m'imaginer le final

Et ça me fait peur de penser
Qu'il arrivera un jour
Si tu t'en vas
Toute ma valeur s'en ira

Et je sais que
Je ne rencontrerai jamais un autre égal
 
Hai mai provato
A guardare il cielo
A stenderti su un prato
accarezzare un fiore
a seguire con lo sguardo
cime, foglie, aurore
che spuntano di nuovo tra l'azzurro e il sole.



Hai mai provato
A guardare il mare
Come tu fossi un pescatore,
silenzioso sulla riva,
A seguire con lo sguardo
una scia che traccia rosso l'orizzonte
Scoprire che unisce l'oriente e l'occidente.



Hai mai provato
a scegliere una via
come tu fossi un viaggiatore,
lasciarti trasportare dall'istinto
andare in giro per il mondo
tra mari, monti, pianure, deserti
imbrigliare muto o guidare un sentimento.



Hai mai provato
A costruire un sogno
Come tu fossi un costruttore,
soltanto con l'aiuto del tuo cuore,
Senza avere per le mani una città
Un progetto, un permesso, una licenza,
grattacieli e grandi i spazi di speranza.



Hai mai provato
A guardare il cielo,
a lasciarti guidare da una stella
a far della tua vita un sogno
lasciare ogni cosa che si avveri
come nella favola più bella.





Arnoldo Foà
 
Shijoj i magjepsur femrën që po prek balluket dhe shtiret se po lexon librin e saj të historisë - ndërsa unë shtirem se po studjoi të timin. Një femër tjetër , të cilën një ditë përpara në orën e leksionit e kisha konsideruar pa interes, lëkund këmbën e saj nën tavolinën e biblotekës ndërsa shfleton me përtaci numrin e revistës "Look" e afshi im nuk njeh fund. Një femër tjetër përkulet mbi fletoren, dhe me një klithmë të mbytur sikur po më kryqezonin, shikoj nën këmishë gjoksin ëmbëlsisht të shtypur nga krahët e kryqëzuar. Sa dëshiroja të isha krahët e saja! Po ,mjafton më të vërtetë pak të hidhem me joshjen e të një panjohurës, me mjafton të vërej që ,ndërsa me dorën e djathte merr shënime nga enciklopedia, nuk arrin të ndalojë që gishti tregues i dorës së majtë përkëdhel buzët.
Refuzoj - në bindjen e një dobësie që e kam bërë si prirje - të rezistoj të pa rezistueshmen , për sa e pa qëndrueshme , çuditshme ,përverse apo femijore që mund të konsiderohet nga çdokush burimi i joshjes time. Natyrisht kjo më detyron të vështroj femra që mund të jenë të trasha , budallaqe e kote, por jam i bindur që përtej kësaj kotesije diçka tjetër duhet të jetë , e pastaj dëshira ime në momentin që është " një dëshirë" , e zvogëluar apo e përçmuar.
- Të lutëm, - më pergjunjohen ,- pse nuk mundohesh të jesh sjellshëm? Din të jesh kaq xhentil ,kur don. - Po, më thojnë të gjitha të njëjtën gjë. - Nuk e kupton që ky është vetëm trupi im.
Nuk dua të kem me ty mendime të nivelit të tillë.- Më vjen keq për ty, por s'kam çfarë ti bej. Ke një trup të përkryer. - Oh mos fillo prapë. - Ke një bythë të përkryer. - Të lutëm mos u be volgar. Gjatë leksionit nuk flet kështu. Më pëlqen shumë të dëgjoj, por jo kur më fyen në këtë mënyrë. - Të fyej? Jam duke të bërë një kompliment . Ke një bythë të mrekullueshme. Perfekte. Duhet të jesh entuziaste. - Shërben vetëm për tu ulur diku ,David . - Gënjen. Pyte një femër që e ka komplet tjetër nëse do të pranonte ta ndërrojë me tëndin. Vetëm atëherë ndoshta do ti hapish sytë. - Të lutëm, mjaft u talle me mua dhe mos përdor këtë sarkazëm. Të lutem. - Nuk po tallem me ty. E kam seriozisht me ty si sikur asnjë tjetër në jetën tënde. Ke një bythë vepër arti. fq20
P.Roth
 
The Saddest Poem
I can write the saddest poem of all tonight.

Write, for instance: "The night is full of stars,
and the stars, blue, shiver in the distance."

The night wind whirls in the sky and sings.

I can write the saddest poem of all tonight.
I loved her, and sometimes she loved me too.

On nights like this, I held her in my arms.
I kissed her so many times under the infinite sky.

She loved me, sometimes I loved her.
How could I not have loved her large, still eyes?

I can write the saddest poem of all tonight.
To think I don't have her. To feel that I've lost her.

To hear the immense night, more immense without her.
And the poem falls to the soul as dew to grass.

What does it matter that my love couldn't keep her.
The night is full of stars and she is not with me.

That's all. Far away, someone sings. Far away.
My soul is lost without her.

As if to bring her near, my eyes search for her.
My heart searches for her and she is not with me.

The same night that whitens the same trees.
We, we who were, we are the same no longer.

I no longer love her, true, but how much I loved her.
My voice searched the wind to touch her ear.

Someone else's. She will be someone else's. As she once
belonged to my kisses.
Her voice, her light body. Her infinite eyes.

I no longer love her, true, but perhaps I love her.
Love is so short and oblivion so long.

Because on nights like this I held her in my arms,
my soul is lost without her.

Although this may be the last pain she causes me,
and this may be the last poem I write for her.

Pablo Neruda
 
Te qeshesh? - Shenje qe ke lindur me hene te mire. Te buzeqeshesh? - Shenje e lumturise qe ke brenda vetvetes. Te besosh? - Shenje qe mbizoteron besimi mbi dicka, dike.. Te me zgjedhesh mua? - Oh, kjo eshte SHENJE qe ke SHIJE te Vecanta dhe te Privilegjuara.
 
Që kur harbuan Ari dhe Fuqia,
Harboi e pangopur dhe lakmia.
Nga duf’ i saj, rrëmbyer si në vorbull,
Vërtitet e shkalluar njerëzia.

Për ar e fron vëllai të vëllanë,
Si bish’ e vret,
I biri helmon t’anë.
Dhe vaj të nxehtë i kullon në vesh,
Burrit në gjumë e shoqja për jaranë.
| Umar Khayyām |
 
Stuhi rebel lamtumire!
Ne cast te ndarjes perseri,
Ti dallget con perpjet i lire
Dhe zjen, shkelqen me krenari.

Si gjeme e britme pikellimi
E shokut qe na le dhe shkon,
Vikama jote dhe bucimi
Ne gji,se fundi,me kumbon.

O vend i shtrenjte i zemres sime
Ne bregun tend plot bukuri
I zhytur thelle ne mendime
Sa shpesh kam bredhur ne vetmi!

Jehona jote bucimtare,
Me mbush plot gezim e jete
Dhe heshtja jote magjistare
Dhe vrulli camarok o det!

Nje varke e bindur peshkatare
Lundron e ruajtur nga ti
Dhe mes tallazit shket krenare;
po ti terbohesh,c’mendesh fare;
Anije mbyt ne thellesi.

S’mu dha prej brigjeve shkembore
Te ikja vec njehere, o det,
Te nisja rendjen, dallget prore;
Atje ku ti gjemon, bucet.

Ne c’vis, ne c’vis te kesaj bote
Po shkoj tani ne shtegetim?
O det, nga shkretetira jote
Nje gje me dhemb ne shpirtin tim.

O lamtumire! Lamtumire!
Ne shpirt do te te kem perjete
Do ta degjoj me plot deshire
Jehonen tende larg, o det!

Ne shkretetira,neper pyje,
Ku rruga po me con tani,
Do marr me vete shkulmen, hijet,
Shkelqimin tend plot bukuri

A.P
 
  • Më pëlqen
Reactions: D.
Titulli : zhgarravina te huaja


Gruaja ishte aq e bukur, saqë mosha e saj nuk kishte rëndësi, por bukuria e saj ishte në një gjendje aq të gjorë, saqë do të duhej të ishe njeri i prekur nga jeta që ta quaje të bukur atë grua. Vuajtjet e nervave e kishin sfilitur. Por nuk ishin ato vuajtje të cilat na vijnë sepse vetë i kërkojmë. Dhe as nga ato që rastësisht na gjejnë.
Nuk kishte asnjë mundësi shpëtimi prej tyre, pasi ato që e drejtonin, ishin vullnet i paparashikueshëm, i futur në trupin e saj, kushedi nga.
E kishte marrë malli të mërzitej. Por e kishte humbur këtë të drejtë njerëzore, pasi edhe mërzia më e vogël ndihmonte atakët nervorë. I dukej e mrekullueshme koha kur mund të mërzitej, kur mund të vuante nga mendime të kundërta dhe dëshira të papërmbushura dhe kur mund t’u jepte ditëve të saj një pamje të zymtë si moti në kohë me re.
Sa i lumtur është dhe nuk e di, mendoi ajo, sa i lumtur është njeriu që mund të mërzitet. Mërzitet dhe nuk vdes!

MIMOZA AHMETI
 
Një femër

Ata u deshën me afsh e zjarr,
Ajo çapkëne, ai kusar.
Kur ai ndonjë mufke ia veshte,
Ajo kërcente në shtrat dhe qeshte.

Ditën e shkonin për bukuri,
Natën ajo flinte mbi gjoksin e tij.
Kur e futën në burg atë, ajo s‟reshte
Në dritare qëndronte dhe qeshte.

Ai i fliste: “O, eja këtu
Se më merr malli kaq fort për ty.
Ty të thërres se do vdes”, i theshte,
Ajo tundte kokën dhe qeshte.

Në orën gjashtë ai u var.
Në orën shtatë e kallën në varr.
Dhe në orën tetë, ajo që e deshte,
Pinte verë të kuqe dhe qeshte.

H.H
 
THJESHT E MREKULLUESHME ??❤️

E shkruan nga një Indiane e tribusë Oriah në 1890

Nuk më intereson se çfarë bën për të jetuar,
dua të di se për çfarë aspiron,
nëse rrezikon gjithçka për të gjetur ëndrrat e zemrës tënde.
Nuk më intereson sa vjeç je,
dua të di nëse akoma do të rrezikosh të dukesh budalla për dashurinë,
për ëndrrat, për aventurën e të qënurit gjallë.
Nuk dua të di se çfarë planetesh kërcënojnë hënën tënde,
dua të di nëse ke prekur qëndrën e dhimbjes tënde,
nëse ke mbetur i hapur pas tradhëtive të jetës,
ose nëse je mbyllur nga frika e dhimbjes së ardhshme.
Dua të di nëse mund të ulesh me dhimbjen,
timen ose tënden,
nëse mund të kërcesh çmendurisht,
dhe ta lejosh ekstazinë të të mbush deri në majat e gishtave pa na penguar kujdesin,
të jemi realist, ose të kujtohemi për limitet e njerëzve.
Nuk dua të di nëse historia që po më tregon është e vërtet.
Dua të di nëse je i aftë të zhgënjesh një tjetër për të qënë autentik i vetes tënde,
nëse mund t’i mbash akuzat për tradhëti dhe, të mos tradhëtosh shpirtin tënd.
Dua të di nëse je besnik e si pasojë, i besuar.
Dua të di nëse di të shohësh bukuritë edhe kur nuk është e bukur çdo ditë,
nëse je i aftë të lindësh jetën tënde vetëm me tënden prani.
Dua të di nëse mund të jetosh me shkatërrimin,
tëndin dhe timin,
dhe të vazhdosh t’i bërtasësh argjendit të një hëne të plotë.
Nuk më intereson ku banon apo sa lekë ke,
më intereson nëse mund të çohesh pas një nate dhimbjeje, i trishtë ose i thyer më dysh,
të bësh atë që duhet bërë për fëmijët.
Nuk më intereson se kush je apo sesi ia bëre të vish deri këtu,
dua të di nëse do të dije të rrije mes zjarrit me mua, dhe të mos bësh mbrapa.
Nuk dua të di çfarë ke studiuar, me kë ose ku,
dua të di çfarë të mbështet përbrënda kur gjithë të tjerët nuk e bënë.
Dua të di nëse mund të rrish vetëm me veten tënde e nëse vërtet të pëlqen shoqëria që ke në momentet boshe...
 
Interdit de t'aimer
Interdit de te caresser
Pour tout le restant de ma vie
Je n'ai plus le droit d'y penser
De l'aube à la nuit
Que je pourrais t'aimer à l'infini
Interdit de t'appeler
Oui de t'appeler mon chéri
Interdit de rêver
Rêver d'amour au grand jour
Toujours et encore
Interdit le désir de ton corps
Interdit de penser au passé
Aux instants forts
Qui nous on réuni
L'instant de baisers tendres
Interdit l'espoir de te revoir
T'aimer et te prendre
Prendre dans les bras
Te serrer fort tout contre moi
Interdit d'être ton étoile
Qui éclaire tes nuits
Interdit d'être ton soleil
Qui réchaufferait ta vie
Interdit de te chanter les plus belles mélodies
Les mots d'amour de les siffler aussi
Aux creux de ton oreille
Interdit de te charmer
De te lancer mes yeux doux
De déposer des baisers dans le cou
Interdit d'avoir des fantasmes, des songes
Même si cet amour me ronge
Il aimerait s'évader de moi
Et aller vers toi
Interdit de le faire exploser
Comme un feu d'artifice ensoleillé
Interdit dans mon coeur l'illusion
La lueur de ma passion
Pour toi que j'aime que j'adore
Qui vaut bien plus que de l'or
Interdit à mon âme
De verser des larmes
Lorsque le chagrin
Envahi mon esprit
Du soir au matin
Tous ces interdits j'aimerais les braver
Les gravir, les bafouer
Ne pas les exécuter
Mais ce sont des interdits
Seul m'est autorisé par mon ami
A l'aimer d'amitié
Au plus haut degré
Te donner joie et bonheur
Dans toute sa splendeur
Je t'offre le plus beau mon coeur
Mais c'est vrai c'est interdit
Alors prend ce que je t'offre actuellement
Ce qui a de plus magique
Ce qui est tout aussi magnifique
L'amitié rien que l'amitié
Pure et blanche immaculée
Pour le restant, pour l'éternité
 
“Ho bisogno di alleggerire le spalle.
Perché è da troppo tempo
che sono cariche di pesi
che non ho voluto e non ho chiesto.
E poi sotto ci sono le mie ali.
Ci sono io,
che ho bisogno di volare.”

~ Alda Merini
 
Kam rënë në dashuri me ty.
Kam rënë keqas në dashuri me ty!
Në zërin e saj me ngjyrim paditës, çuditërisht dalloheshin dhe nota dhembshurie.
-E kam mendjen vetëm te ti.
Nga mëngjesi në mbrëmje të mendoj vetëm ty.
-Edhe unë të dua shumë.
U tregova i çiltër, por pohimi im nuk kishte fuqinë dhe vërtetësinë e saj. Ajo pohoi e para. Unë vetëm përsërita të njëjtën gjë, ndaj u duk sikur përbetimi im dashuror ishte më shumë nje akt mirësjelljeje ngushëllues, ose thjesht kopjues. Ajo e pranoi e para përmasën e frikshme të kësaj dashurie dhe kësisoj e humbi lojën.

*Shkëputur nga “Muzeu i pafajësise” i Orhan Pamuk
 
  • Dashuri
Reactions: D.

Konkursi Letërsisë

  • 1-Kur flet shpirti.

    Votat: 6 27.3%
  • 2-Buzëqeshje Maskuar.

    Votat: 12 54.5%
  • 3-Jam femër.

    Votat: 2 9.1%
  • 4-Je ti Nënë.

    Votat: 1 4.5%
  • 5-Ne duart e kohes.

    Votat: 1 4.5%
Back
Top