Kupa e Kristalte.

Ad Adi

Antarë i Respektuar
3. KUPA E KRISTALTE
Në majë të malit Ararat jetonte dikur një mbret i fuqishëm. Ai kishte një pallat mermeri, disa ministra, shumë fusha përreth malit dhe një ushtri të madhe minjsh. Për të ushqyer ushtrinë e tij, ai kërkonte çdo vit gjithnjë e më shumë grurë nga fshatarët. Kështu, çdo vit mbetej gjithnjë e më pak grurë për fshatarët. Fatmirësisht për ta, toka ishte pjellore dhe ai pak grurë që u mbetej mjaftonte për t’i ushqyer. Por një ditë një thatësirë e tmerrshme ra mbi tokë dhe zgjati shtatë muaj. Pasi kaluan shtatë muajt, mbreti dërgoi ministrat e tij për të marrë grurin, por fshatarët nuk pranuan ta jepnin.
” Ky grurë është gjithçka që kemi ”, thanë ata, ” Nëse do t’ua japim juve, nuk do të na mbetet asgjë tjetër për të ngrënë, dhe fëmijët tanë do të vdesin nga uria ”.
Ministrat u kthyen në pallat duarbosh dhe i rrëfyen mbretit gjithshka. Megjithëse hambaret e mbretit ishin plot, dhe ai, ministrat e tij, familja e tij dhe ushtria e tij e minjve nuk rrezikonin të vdisnin nga uria, mbreti u ndje tepër i fyer.
” Si guxojnë ata të më kundërvihen? ”, tha ai, dhe menjëherë lëshoi ushtrinë e minjve kundër fshatarëve.
Minjtë ranë në fushë ,hëngrën gjysmën e grurit që fshatarët nuk kishin pranuar të dorëzonin, dhe gjysma e fshatarëve vdiqën nga uria atë dimër.Ata që kishin mbetur gjallë,pasi nuk kishin më se cfarë të hanin, vendosën të dërgonin dikë në pallat që ti lutej mbretit tu jepte pak grurë.Por askush nuk pranonte të nisej,sepse të gjithë kishin frikë nga ushtria e minjve. Kështu që, ata vendosën të lëshojnë një korb, dhe kudo që ai do të qëndronte, një person i asaj familje do të zgjidhej për misionin. Korbi fluturoi rreth fshatit, dhe më në fund u ndal në oxhakun e shtëpisë së marangozit.Marangozi dhe gruaja e tij ishin të moshuar, por ata kishin një djalë që e kishin lindur vetë ,si dhe një vajzë që e kishin marrë nga një familje që kishte vdekur nga uria. Djali dhe vajza u rritën së bashku, dhe pas ca kohe ata u dashuruan me njëri-tjetrin. Edhe pse nuk ishin të një gjaku,dashuria e tyre u konsiderua një mëkat i madh, dhe për ti ndaluar që të martoheshin, vajza u dëbua nga fshati, ndërsa djali u caktua të shkonte tek mbreti si dënim. Përpara se të nisej, marangozi plak i dha djalit trastën e fundit me grurë që i kish mbetur.
” Biri im, ” tha ai ”, më dëgjo me vëmendje.Brenda trastës me grurë, kam fshehur një kupë të kristaltë. Sa herë që të jesh në rrezik,thirri kupës së kristaltë për ndihmë,dhe ajo do të ndihmojë “.
Djali udhëtoi një ditë dhe një natë derisa arriti në një lumë që i ndante fshatarët nga pallati i mbretit. Lumi ishte i gjerë, i thellë dhe plot me peshq elektrikë. Të gjithë njerëzit që kishin provuar ta kapërcejnë atë pa lejen e mbretit ishin vrarë nga peshqit. Djali pa skeletet e tyre në breg të lumit dhe u tremb,por pastaj kujtoi porosine e të atit,dhe hapi trastën dhe nxorri kupën e kristaltë.Kupa ishte shumë e bukur dhe kishte dy doreza të arta të gdhendura në formë dragonjsh.
” Ju lutem më ndihmoni o kupë e kristaltë ”, tha djali.
” Mos u trembni or djalë ”, tha kupa e kristaltë, ” Unë do t’ju ndihmoj. Thjesht më mbushni me ujë nga lumi, dhe pijeni atë. Ju do të bëheni më i vogël se gishti juaj i vogël dhe unë do t’ju çoj në anën tjetër ”.
Djali bëri atë që i tha kupa e kristaltë, e mbushi me ujë nga lumi dhe piu. Ai u bë më i vogël se gishti i tij i vogël dhe u hodh brenda kupës së kristaltë, dhe kupa e kristaltë e barti në anën tjetër. Pasi preku tokën, ai piu përsëri nga kupa dhe u bë një djalë normal. Kur arriti te portat e pallatit, djali i ra tri herë derës,dhe menjëherë ushtria e minjve u derdh nga muret dhe e rrethoi djalin. Djali mendoi se minjtë do ta hanin dhe u drodh nga frika.
” Mos u trembni or djalë ‘’, tha kupa e kristaltë, ” Unë do tju ndihmoj. Thjesht shkulni dy dorezat e gdhendura në formë dragonjsh dhe hidhini përtokë ”.
Djali i shkuli nga kupa dorezat e arta të gdhendura në formë dragonjsh, dhe i hodhi përtokë. Me të prekur tokën, dorezat e arta u kthyen në dy dragonj gjigantë,dhe sulmuan ushtrinë e minjve dhe e dogjën. Pastaj dragonjtë fluturuan tutje dhe nuk u kthyen më. Mbreti dhe mbretëresha panë gjithçka nga kulla më e lartë e pallatit.
” Oh, ushtarët e mi të gjorë ”, tha mbreti, ” çfarë do të bëj pa ju? Kush do të më mbrojë mua tani ”?
” Mos u trembni burri im i dashur ”, tha mbretëresha, ” thjesht lejojeni djalin të hyjë në pallat dhe unë do të kujdesem për të ”.
Mbreti e dëgjoi mbretëreshën dhe e lejoi djalin të hynte, dhe ai dhe shërbëtorët e tij u përkulën përpara tij.
” Cfarë kërkoni nga unë ,or djalë ”, tha mbreti.
‘’Fshatarët po vdesin nga uria ,madhëri,ndërsa hambaret tuaj janë plot,’’tha djali,’’. Na jep grurin, që të mund të jetojmë dhe të punojmë përsëri për ju ”, tha djali.
Mbreti e pyeti mbretëreshën përsëri.
” Premtoji se do ti japësh sa grurë të kërkoj ”, tha mbretëresha, ” nëse ai pranon më parë të pijë një gotë verë me mbretin. Unë do të hedh helm në verën e tij dhe ai do të vdesi,dhe do ta hedhim kufomën e tij në pus “.
Mbreti, shumë i lumtur, i premtoi djalit se do ti jepte sa grurë të dëshironte,nëse ai do të pranonte të pinte një gotë verë me mbretin. Djali pranoi. Mbreti pastaj urdhëroi shërbëtorët e tij që t’u sillnin dy gota me verë,dhe mbretëresha hodhi helmin në njërën prej tyre dhe ia ofroi djalit.Djali e hodhi verën në kupën e kristaltë, por kur e afroi tek buzët,kupa e kristaltë u drodh.
” Cfarë është o kupë e kristaltë? ‘, tha djali.
” Mos pini or djalë ”, tha kupa e kristaltë , ” vera është e helmuar ”.
Djali e dëgjoi kupën dhe ia ofroi verën e tij njërit prej ministrave. Mbreti dhe mbretëresha, nga frika e zbulimit të komplotit të tyre, nuk thanë asgjë, dhe ministri e piu verën dhe vdiq
“Ju më gënjyet madhëri”, tha djali, “tani do të thërras dragonjtë , dhe ata do t’ju djegin”.
“Oh, të lutem, ki mëshirë për mua “, tha mbreti,” “Unë do t’ju jap gjithë grurin e hambareve të mija,nëse më lejoni më parë të gjej celësat’’.
Djali e lejoi, dhe mbreti hyri në pallat, thirri princeshën dhe e pyeti se çfarë të bënte.
” Thuaji se do ti japësh gjithë grurin që dëshiron, nëse ai pranon të pijë një gotë qumësht me mbretëreshën, ” tha princesha, ” Unë do të hedh një ilaç magjik brenda qumështit dhe ai do të bjeri në gjumë .Pastaj do ta hedhim në pus’ ‘.
Mbreti u gëzua pa masë .Ai vrapoi përjashta me celësat e hambareve në duar, dhe i premtoi djalit se do ti jepte sa grurë të dëshironte,nëse ai do të pranonte të pinte një kupë qumësht me mbretëreshën. Djali pranoi. Princesha solli dy kupa të arta me qumësht dhe djali e derdhi të tijën në kupën e kristaltë,por kur e afroi tek buzët,kupa e kristaltë u drodh përsëri.
”Cfarë është o kupë e kristaltë ? ”, tha djali.
“Mos pini or djalë”, tha kupa, “mbreti ka hedhur një ilaç magjik në qumësht.Juve do tju zeri gjumi,dhe shërbëtorët e mbretit do tju hedhin në pus’’.
Atëherë djali i ofroi mbretëreshës kupën e tij të qumështit,dhe mori kupën e saj. Mbreti, i trembur se mos zbulohej plani i tij, nuk tha asgjë, dhe kështu mbretëresha e piu qumështin dhe ra në gjumë.
“Ju më gënjyet madhëri”, tha djali, “tani do të thërrasë dragonjtë, dhe ata do t’ju djegin”.
“Oh, të lutem ki mëshirë për mua”, tha mbreti, “” Unë do t’ju jap kurorën time, mbretërinë time dhe vajzën time për grua,nëse ma falni jetën”.
Djali pranoi, dhe mbreti shpalli se ky djalë ishte tani dhëndri i tij. Ai pastaj urdhëroi shërbëtorët të përgatisin një banket gjigant për nder të tij. Para se të fillonte banketi, princesha e njoftoi djalin se mbreti dhe ministrat e tij kishin fshehur thika brenda rrobave të tyre dhe po planifikonin ta vrisnin, por ajo kishte bërë një plan për ta shpëtuar. Gjatë darkës, ndërsa ata po ndanin së bashku një copë mishi, mbreti e pyeti djalin se si e kishte kuptuar që vera ishte e helmuar.
“Kupa ime e kristaltë më rrëfeu gjithshka”, tha djali, “është një kupë magjike dhe të gjithë ata që pinë ujë me të, bëhen njerëz gjigantë”.
Mbreti e pyeti djalin nëse do të kishte mirësinë që ta lejonte të pinte pak ujë me kupën prej kristali.
“Sigurisht madhëria juaj”, tha djali dhe ia dorëzoi kupën mbretit.
Mbreti e mbushi kupën me ujë, e piu, dhe ia kaloi kupën ministrave të tij,dhe mbretëreshës që posa ishte zgjuar nga gjumi, dhe ata të gjithë pinë prej saj, dhe u bënë më të vegjël se gishtat e tyre të vegjël. Djali i mblodhi një nga një dhe i vendosi të gjithë në një pjatë.
“Ju na gënjyet or djalë”, tha mbreti, ” por nëse na bëni përsëri të mëdhenj, unë ju premtoj se do t’ju jap të gjithë grurin që dëshironi “.
“Nuk keni se cfarë të më jepni madhëria juaj,sepse ju nuk kini më asgjë”, tha djali, “Tani që jam martuar me vajzën tuaj dhe kam kurorën tuaj, unë jam mbreti. Mbretëria juaj , tokat tuaja dhe hambaret e grurit janë të mijat. Sa për ju dhe ministrat tuaj, ju do të mbeteni njerëz të vegjël përgjithmonë, si dënim për atë që keni bërë “.
Djali pastaj puthi princeshën, vuri kurorën në kokë dhe u dërgoi lajm fshatarëve se tani e tutje ata do të jepnin dy herë më shumë grurë se më parë. Fshatarët u hidhëruan shumë,por nuk patën cfarë të bënin. Natën e parë të dasmës , siç ishte zakon në mesin e familjes mbretërore, princesha e ftoi djalin në dhomën e saj. Dhoma ishte e mbushur me statuja të arta, dhe djali ishte i lumtur që gruaja e tij ishte aq e pasur. Para se të shkonin në shtrat, princesha i urdhëroi shërbëtorët të sillnin dy kupa të arta me verë.
“Eshtë një zakon në pallat, që burri dhe gruaja të pijnë nga një kupë me verë përpara natës së tyre të parë”, tha princesha.
Djali e hodhi verën në kupën e kristaltë dhe e afroi tek buzët, por kupa nuk dha asnjë shenjë rreziku, dhe ai e piu të gjithë verën, dhe u shndërrua në një statujë të artë.Kupa prej kristali mbeti e varur në gishtat e tij.Princesha u afrua,e mori kupën prej kristali,dhe e puthi.Sa hap e mbyll sytë,kupa e kristaltë u shndërrua në një princ të bukur.
“I dashuri im “, tha princesha,” “Më në fund, mbretëria dhe shtrati mbretëror janë vec për ne. E kemi pritur këtë moment për kaq shumë kohë “.
“Po”, tha princi, “që nga dita që prindërit tuaj më mallkuan sepse unë u dashurova me ju. Unë isha djali i armikut të tyre më të madh dhe ata nuk mund të pranonin kurrsesi dashurinë tonë. Kështu ata blenë një ilaç magjik nga një magjistare,e hodhën në kupën time të verës,dhe unë u shndërrova në një kupë të kristaltë. Pastaj shërbëtorët e babai tuaj më flakën nga dritarja e pallatit, por unë nuk u theva,sepse dorezat e arta që më dhatë, u mbërthyen në një degë peme, dhe pas ca kohësh babai i këtij djali më gjeti “.

“Prindërit e mij janë njerëz të vegjël tani”, tha princesha, “ata nuk mund ta pengojnë më dashurinë tonë’’.
Kështu princi dhe princesha u martuan,dhe bënë një dasëm madhështore .Pastaj u cuan lajm fshatarëve se tani e tutje mund ta mbanin për vete gjithë grurin që prodhonin.Ai grurë që duhej për të ushqyer pallatin ,do tu blihej fshatarëve me flori.Në këmbim,fshatarët do të conin cdo vit në pallat njërin nga djemtë e tyre.Fshatarët u gëzuan pa masë. Monarkët e rinj ndërtuan një urë mbi lumin elektrik dhe i ftuan të gjithë fshatarët të vizitojnë pallatin mbretëror sa herë që të donin. Portat do të ishin gjithmonë të hapura për ta.Të gjithë ishin të lumtur, përveç marangozit dhe gruas së tij. Një ditë ata vendosën të shkojnë në pallat dhe të pyesin mbretëreshën se çfarë i kishte ndodhur djalit të tyre. Mbretëresha i shoqëroi në dhomën e saj, u tregoi statujën e djalit dhe u rrëfeu tërë historinë.
“Tani e di se ku e gjejnë mbretërit tërë arin që kanë”, tha marangozi.
“Cfarë do të ndodhë me djalin tonë?”, tha nëna e djalit.
“Do të doja ta shkrija, dhe të bëja monedha me të”, tha mbretëresha, “por për fatin e tij të mirë,thesari mbretëror është i mbushur me monedha ari.Merreni pra djalin tuaj,dhe kërkoni vajzën që dashuron njeriun dhe jo arin.Vetëm puthja e saj mund ta prishi magjinë’’.
Marangozi dhe gruaja e tij e morën statujën e artë, u kthyen në fshatin e tyre dhe përhapën gënjeshtrën se çdo vajzë që do ta puthte statujën e artë,do të kthehej edhe vetë në një statujë prej ari. Me të dëgjuar këtë, të gjithë fshatarët sollën bijat e tyre para statujës së artë dhe i detyruan ta puthin, duke shpresuar që vajzat e tyre të bëheshin statuja të arta ,dhe ata t’i shisnin dhe të bëheshin të pasur. Fatkeqësisht, ashtu si kishte thënë mbretëresha, vajzat u dashuruan pas arit,edhe jo pas djalit,dhe puthjet e tyre nuk e prishën dot magjinë .
Vitet kaluan njëri pas tjetrit. Marangozi vdiq dhe gruaja e tij mbeti vetëm. Meqënëse ishte e sëmurë dhe afër vdekjes , ajo shkroi të gjithë të vërtetën për djalin e saj në një copë letër. Disa orë më vonë gruaja e marangozit vdiq. Në mbrëmjen e së njëjtës ditë, vajza e saj e birësuar u kthye në shtëpi. Ajo e gjeti copën e letrës, e lexoi dhe iu afrua statujës së artë.
” Më ndjeni i dashuri im ”, tha ajo ,” Unë ju dua, por nuk do të ndaj mjerimin me ju ”, dhe këputi njërën nga krahët dhe njërën nga këmbët e tij të arta, dhe i fshehu nën shtratin ku ndodhej nëna e tij e vdekur. Pastaj ajo e puthi statujën e artë dhe djali u kthye në jetë. Tani i mungonte një krah dhe një këmbë, por ishte aq i lumtur që po shihte përsëri vajzën që donte, sa i harroi ato. Ata u martuan, dhe vajza shiti këmbën e artë dhe krahun e artë dhe bleu një shtëpi të bukur me shumë tokë përreth saj. Dhe ata krijuan një familje të madhe, dhe ndofta jetuan të lumtur në përjetësi.
 
3. KUPA E KRISTALTE
Në majë të malit Ararat jetonte dikur një mbret i fuqishëm. Ai kishte një pallat mermeri, disa ministra, shumë fusha përreth malit dhe një ushtri të madhe minjsh. Për të ushqyer ushtrinë e tij, ai kërkonte çdo vit gjithnjë e më shumë grurë nga fshatarët. Kështu, çdo vit mbetej gjithnjë e më pak grurë për fshatarët. Fatmirësisht për ta, toka ishte pjellore dhe ai pak grurë që u mbetej mjaftonte për t’i ushqyer. Por një ditë një thatësirë e tmerrshme ra mbi tokë dhe zgjati shtatë muaj. Pasi kaluan shtatë muajt, mbreti dërgoi ministrat e tij për të marrë grurin, por fshatarët nuk pranuan ta jepnin.
” Ky grurë është gjithçka që kemi ”, thanë ata, ” Nëse do t’ua japim juve, nuk do të na mbetet asgjë tjetër për të ngrënë, dhe fëmijët tanë do të vdesin nga uria ”.
Ministrat u kthyen në pallat duarbosh dhe i rrëfyen mbretit gjithshka. Megjithëse hambaret e mbretit ishin plot, dhe ai, ministrat e tij, familja e tij dhe ushtria e tij e minjve nuk rrezikonin të vdisnin nga uria, mbreti u ndje tepër i fyer.
” Si guxojnë ata të më kundërvihen? ”, tha ai, dhe menjëherë lëshoi ushtrinë e minjve kundër fshatarëve.
Minjtë ranë në fushë ,hëngrën gjysmën e grurit që fshatarët nuk kishin pranuar të dorëzonin, dhe gjysma e fshatarëve vdiqën nga uria atë dimër.Ata që kishin mbetur gjallë,pasi nuk kishin më se cfarë të hanin, vendosën të dërgonin dikë në pallat që ti lutej mbretit tu jepte pak grurë.Por askush nuk pranonte të nisej,sepse të gjithë kishin frikë nga ushtria e minjve. Kështu që, ata vendosën të lëshojnë një korb, dhe kudo që ai do të qëndronte, një person i asaj familje do të zgjidhej për misionin. Korbi fluturoi rreth fshatit, dhe më në fund u ndal në oxhakun e shtëpisë së marangozit.Marangozi dhe gruaja e tij ishin të moshuar, por ata kishin një djalë që e kishin lindur vetë ,si dhe një vajzë që e kishin marrë nga një familje që kishte vdekur nga uria. Djali dhe vajza u rritën së bashku, dhe pas ca kohe ata u dashuruan me njëri-tjetrin. Edhe pse nuk ishin të një gjaku,dashuria e tyre u konsiderua një mëkat i madh, dhe për ti ndaluar që të martoheshin, vajza u dëbua nga fshati, ndërsa djali u caktua të shkonte tek mbreti si dënim. Përpara se të nisej, marangozi plak i dha djalit trastën e fundit me grurë që i kish mbetur.
” Biri im, ” tha ai ”, më dëgjo me vëmendje.Brenda trastës me grurë, kam fshehur një kupë të kristaltë. Sa herë që të jesh në rrezik,thirri kupës së kristaltë për ndihmë,dhe ajo do të ndihmojë “.
Djali udhëtoi një ditë dhe një natë derisa arriti në një lumë që i ndante fshatarët nga pallati i mbretit. Lumi ishte i gjerë, i thellë dhe plot me peshq elektrikë. Të gjithë njerëzit që kishin provuar ta kapërcejnë atë pa lejen e mbretit ishin vrarë nga peshqit. Djali pa skeletet e tyre në breg të lumit dhe u tremb,por pastaj kujtoi porosine e të atit,dhe hapi trastën dhe nxorri kupën e kristaltë.Kupa ishte shumë e bukur dhe kishte dy doreza të arta të gdhendura në formë dragonjsh.
” Ju lutem më ndihmoni o kupë e kristaltë ”, tha djali.
” Mos u trembni or djalë ”, tha kupa e kristaltë, ” Unë do t’ju ndihmoj. Thjesht më mbushni me ujë nga lumi, dhe pijeni atë. Ju do të bëheni më i vogël se gishti juaj i vogël dhe unë do t’ju çoj në anën tjetër ”.
Djali bëri atë që i tha kupa e kristaltë, e mbushi me ujë nga lumi dhe piu. Ai u bë më i vogël se gishti i tij i vogël dhe u hodh brenda kupës së kristaltë, dhe kupa e kristaltë e barti në anën tjetër. Pasi preku tokën, ai piu përsëri nga kupa dhe u bë një djalë normal. Kur arriti te portat e pallatit, djali i ra tri herë derës,dhe menjëherë ushtria e minjve u derdh nga muret dhe e rrethoi djalin. Djali mendoi se minjtë do ta hanin dhe u drodh nga frika.
” Mos u trembni or djalë ‘’, tha kupa e kristaltë, ” Unë do tju ndihmoj. Thjesht shkulni dy dorezat e gdhendura në formë dragonjsh dhe hidhini përtokë ”.
Djali i shkuli nga kupa dorezat e arta të gdhendura në formë dragonjsh, dhe i hodhi përtokë. Me të prekur tokën, dorezat e arta u kthyen në dy dragonj gjigantë,dhe sulmuan ushtrinë e minjve dhe e dogjën. Pastaj dragonjtë fluturuan tutje dhe nuk u kthyen më. Mbreti dhe mbretëresha panë gjithçka nga kulla më e lartë e pallatit.
” Oh, ushtarët e mi të gjorë ”, tha mbreti, ” çfarë do të bëj pa ju? Kush do të më mbrojë mua tani ”?
” Mos u trembni burri im i dashur ”, tha mbretëresha, ” thjesht lejojeni djalin të hyjë në pallat dhe unë do të kujdesem për të ”.
Mbreti e dëgjoi mbretëreshën dhe e lejoi djalin të hynte, dhe ai dhe shërbëtorët e tij u përkulën përpara tij.
” Cfarë kërkoni nga unë ,or djalë ”, tha mbreti.
‘’Fshatarët po vdesin nga uria ,madhëri,ndërsa hambaret tuaj janë plot,’’tha djali,’’. Na jep grurin, që të mund të jetojmë dhe të punojmë përsëri për ju ”, tha djali.
Mbreti e pyeti mbretëreshën përsëri.
” Premtoji se do ti japësh sa grurë të kërkoj ”, tha mbretëresha, ” nëse ai pranon më parë të pijë një gotë verë me mbretin. Unë do të hedh helm në verën e tij dhe ai do të vdesi,dhe do ta hedhim kufomën e tij në pus “.
Mbreti, shumë i lumtur, i premtoi djalit se do ti jepte sa grurë të dëshironte,nëse ai do të pranonte të pinte një gotë verë me mbretin. Djali pranoi. Mbreti pastaj urdhëroi shërbëtorët e tij që t’u sillnin dy gota me verë,dhe mbretëresha hodhi helmin në njërën prej tyre dhe ia ofroi djalit.Djali e hodhi verën në kupën e kristaltë, por kur e afroi tek buzët,kupa e kristaltë u drodh.
” Cfarë është o kupë e kristaltë? ‘, tha djali.
” Mos pini or djalë ”, tha kupa e kristaltë , ” vera është e helmuar ”.
Djali e dëgjoi kupën dhe ia ofroi verën e tij njërit prej ministrave. Mbreti dhe mbretëresha, nga frika e zbulimit të komplotit të tyre, nuk thanë asgjë, dhe ministri e piu verën dhe vdiq
“Ju më gënjyet madhëri”, tha djali, “tani do të thërras dragonjtë , dhe ata do t’ju djegin”.
“Oh, të lutem, ki mëshirë për mua “, tha mbreti,” “Unë do t’ju jap gjithë grurin e hambareve të mija,nëse më lejoni më parë të gjej celësat’’.
Djali e lejoi, dhe mbreti hyri në pallat, thirri princeshën dhe e pyeti se çfarë të bënte.
” Thuaji se do ti japësh gjithë grurin që dëshiron, nëse ai pranon të pijë një gotë qumësht me mbretëreshën, ” tha princesha, ” Unë do të hedh një ilaç magjik brenda qumështit dhe ai do të bjeri në gjumë .Pastaj do ta hedhim në pus’ ‘.
Mbreti u gëzua pa masë .Ai vrapoi përjashta me celësat e hambareve në duar, dhe i premtoi djalit se do ti jepte sa grurë të dëshironte,nëse ai do të pranonte të pinte një kupë qumësht me mbretëreshën. Djali pranoi. Princesha solli dy kupa të arta me qumësht dhe djali e derdhi të tijën në kupën e kristaltë,por kur e afroi tek buzët,kupa e kristaltë u drodh përsëri.
”Cfarë është o kupë e kristaltë ? ”, tha djali.
“Mos pini or djalë”, tha kupa, “mbreti ka hedhur një ilaç magjik në qumësht.Juve do tju zeri gjumi,dhe shërbëtorët e mbretit do tju hedhin në pus’’.
Atëherë djali i ofroi mbretëreshës kupën e tij të qumështit,dhe mori kupën e saj. Mbreti, i trembur se mos zbulohej plani i tij, nuk tha asgjë, dhe kështu mbretëresha e piu qumështin dhe ra në gjumë.
“Ju më gënjyet madhëri”, tha djali, “tani do të thërrasë dragonjtë, dhe ata do t’ju djegin”.
“Oh, të lutem ki mëshirë për mua”, tha mbreti, “” Unë do t’ju jap kurorën time, mbretërinë time dhe vajzën time për grua,nëse ma falni jetën”.
Djali pranoi, dhe mbreti shpalli se ky djalë ishte tani dhëndri i tij. Ai pastaj urdhëroi shërbëtorët të përgatisin një banket gjigant për nder të tij. Para se të fillonte banketi, princesha e njoftoi djalin se mbreti dhe ministrat e tij kishin fshehur thika brenda rrobave të tyre dhe po planifikonin ta vrisnin, por ajo kishte bërë një plan për ta shpëtuar. Gjatë darkës, ndërsa ata po ndanin së bashku një copë mishi, mbreti e pyeti djalin se si e kishte kuptuar që vera ishte e helmuar.
“Kupa ime e kristaltë më rrëfeu gjithshka”, tha djali, “është një kupë magjike dhe të gjithë ata që pinë ujë me të, bëhen njerëz gjigantë”.
Mbreti e pyeti djalin nëse do të kishte mirësinë që ta lejonte të pinte pak ujë me kupën prej kristali.
“Sigurisht madhëria juaj”, tha djali dhe ia dorëzoi kupën mbretit.
Mbreti e mbushi kupën me ujë, e piu, dhe ia kaloi kupën ministrave të tij,dhe mbretëreshës që posa ishte zgjuar nga gjumi, dhe ata të gjithë pinë prej saj, dhe u bënë më të vegjël se gishtat e tyre të vegjël. Djali i mblodhi një nga një dhe i vendosi të gjithë në një pjatë.
“Ju na gënjyet or djalë”, tha mbreti, ” por nëse na bëni përsëri të mëdhenj, unë ju premtoj se do t’ju jap të gjithë grurin që dëshironi “.
“Nuk keni se cfarë të më jepni madhëria juaj,sepse ju nuk kini më asgjë”, tha djali, “Tani që jam martuar me vajzën tuaj dhe kam kurorën tuaj, unë jam mbreti. Mbretëria juaj , tokat tuaja dhe hambaret e grurit janë të mijat. Sa për ju dhe ministrat tuaj, ju do të mbeteni njerëz të vegjël përgjithmonë, si dënim për atë që keni bërë “.
Djali pastaj puthi princeshën, vuri kurorën në kokë dhe u dërgoi lajm fshatarëve se tani e tutje ata do të jepnin dy herë më shumë grurë se më parë. Fshatarët u hidhëruan shumë,por nuk patën cfarë të bënin. Natën e parë të dasmës , siç ishte zakon në mesin e familjes mbretërore, princesha e ftoi djalin në dhomën e saj. Dhoma ishte e mbushur me statuja të arta, dhe djali ishte i lumtur që gruaja e tij ishte aq e pasur. Para se të shkonin në shtrat, princesha i urdhëroi shërbëtorët të sillnin dy kupa të arta me verë.
“Eshtë një zakon në pallat, që burri dhe gruaja të pijnë nga një kupë me verë përpara natës së tyre të parë”, tha princesha.
Djali e hodhi verën në kupën e kristaltë dhe e afroi tek buzët, por kupa nuk dha asnjë shenjë rreziku, dhe ai e piu të gjithë verën, dhe u shndërrua në një statujë të artë.Kupa prej kristali mbeti e varur në gishtat e tij.Princesha u afrua,e mori kupën prej kristali,dhe e puthi.Sa hap e mbyll sytë,kupa e kristaltë u shndërrua në një princ të bukur.
“I dashuri im “, tha princesha,” “Më në fund, mbretëria dhe shtrati mbretëror janë vec për ne. E kemi pritur këtë moment për kaq shumë kohë “.
“Po”, tha princi, “që nga dita që prindërit tuaj më mallkuan sepse unë u dashurova me ju. Unë isha djali i armikut të tyre më të madh dhe ata nuk mund të pranonin kurrsesi dashurinë tonë. Kështu ata blenë një ilaç magjik nga një magjistare,e hodhën në kupën time të verës,dhe unë u shndërrova në një kupë të kristaltë. Pastaj shërbëtorët e babai tuaj më flakën nga dritarja e pallatit, por unë nuk u theva,sepse dorezat e arta që më dhatë, u mbërthyen në një degë peme, dhe pas ca kohësh babai i këtij djali më gjeti “.

“Prindërit e mij janë njerëz të vegjël tani”, tha princesha, “ata nuk mund ta pengojnë më dashurinë tonë’’.
Kështu princi dhe princesha u martuan,dhe bënë një dasëm madhështore .Pastaj u cuan lajm fshatarëve se tani e tutje mund ta mbanin për vete gjithë grurin që prodhonin.Ai grurë që duhej për të ushqyer pallatin ,do tu blihej fshatarëve me flori.Në këmbim,fshatarët do të conin cdo vit në pallat njërin nga djemtë e tyre.Fshatarët u gëzuan pa masë. Monarkët e rinj ndërtuan një urë mbi lumin elektrik dhe i ftuan të gjithë fshatarët të vizitojnë pallatin mbretëror sa herë që të donin. Portat do të ishin gjithmonë të hapura për ta.Të gjithë ishin të lumtur, përveç marangozit dhe gruas së tij. Një ditë ata vendosën të shkojnë në pallat dhe të pyesin mbretëreshën se çfarë i kishte ndodhur djalit të tyre. Mbretëresha i shoqëroi në dhomën e saj, u tregoi statujën e djalit dhe u rrëfeu tërë historinë.
“Tani e di se ku e gjejnë mbretërit tërë arin që kanë”, tha marangozi.
“Cfarë do të ndodhë me djalin tonë?”, tha nëna e djalit.
“Do të doja ta shkrija, dhe të bëja monedha me të”, tha mbretëresha, “por për fatin e tij të mirë,thesari mbretëror është i mbushur me monedha ari.Merreni pra djalin tuaj,dhe kërkoni vajzën që dashuron njeriun dhe jo arin.Vetëm puthja e saj mund ta prishi magjinë’’.
Marangozi dhe gruaja e tij e morën statujën e artë, u kthyen në fshatin e tyre dhe përhapën gënjeshtrën se çdo vajzë që do ta puthte statujën e artë,do të kthehej edhe vetë në një statujë prej ari. Me të dëgjuar këtë, të gjithë fshatarët sollën bijat e tyre para statujës së artë dhe i detyruan ta puthin, duke shpresuar që vajzat e tyre të bëheshin statuja të arta ,dhe ata t’i shisnin dhe të bëheshin të pasur. Fatkeqësisht, ashtu si kishte thënë mbretëresha, vajzat u dashuruan pas arit,edhe jo pas djalit,dhe puthjet e tyre nuk e prishën dot magjinë .
Vitet kaluan njëri pas tjetrit. Marangozi vdiq dhe gruaja e tij mbeti vetëm. Meqënëse ishte e sëmurë dhe afër vdekjes , ajo shkroi të gjithë të vërtetën për djalin e saj në një copë letër. Disa orë më vonë gruaja e marangozit vdiq. Në mbrëmjen e së njëjtës ditë, vajza e saj e birësuar u kthye në shtëpi. Ajo e gjeti copën e letrës, e lexoi dhe iu afrua statujës së artë.
” Më ndjeni i dashuri im ”, tha ajo ,” Unë ju dua, por nuk do të ndaj mjerimin me ju ”, dhe këputi njërën nga krahët dhe njërën nga këmbët e tij të arta, dhe i fshehu nën shtratin ku ndodhej nëna e tij e vdekur. Pastaj ajo e puthi statujën e artë dhe djali u kthye në jetë. Tani i mungonte një krah dhe një këmbë, por ishte aq i lumtur që po shihte përsëri vajzën që donte, sa i harroi ato. Ata u martuan, dhe vajza shiti këmbën e artë dhe krahun e artë dhe bleu një shtëpi të bukur me shumë tokë përreth saj. Dhe ata krijuan një familje të madhe, dhe ndofta jetuan të lumtur në përjetësi.
Lexuesit online po i pelqejne perrallat e mija . Shqiptare ,angleze,amerikane e lloj - lloj njerezish,me kane thene "bukur ,mire,na pelqeu". Ja ,une si njoh personalisht,dhe ata nuk kane arsye te me lavderojne kot me kot. Pra,nese e bejne,vleresojne punen dhe jo mua. Une jam i bindur se dicka kam bere. Vetem botuesit mendojne ndryshe. Po dal njehere rruges,te shoh se ne cilin kosh i kane hedhur shkrimet qe ju dergova.
 

Konkursi Letërsisë

  • 1-Kur flet shpirti.

    Votat: 6 27.3%
  • 2-Buzëqeshje Maskuar.

    Votat: 12 54.5%
  • 3-Jam femër.

    Votat: 2 9.1%
  • 4-Je ti Nënë.

    Votat: 1 4.5%
  • 5-Ne duart e kohes.

    Votat: 1 4.5%
Back
Top