Kater Mbreterit e Eres

Ad Adi

Antarë i Respektuar
Njëherë e një kohë në një fshat të vogël jetonin tri motra dhe një vëlla.Motra e madhe quhej Furtuna,motra e mesme quhej Stuhia, motra e vogël quhej Puhiza ,kurse vëllai i tyre i madh quhej Cikloni.Furtunës,si motra e madhe që ishte, i pëlqente që cdo punë ta mbaronte sa më shpejt,për tju mburrur të tjerëve,por nga nxitimi ajo përmbyste cdo gjë që gjente përpara.Stuhia ,motra e mesme,ishte më e duruar,por më kryenece,dhe sa herë që kryente një punë ,edhe ajo i përmbyste të gjitha,dhe nuk pranonte kurrsesi ti ndreqte sërish.Cikloni ,vëllai i madh,ishte dhe më zullumqari,sepse hynte tinëz në kuzhinë,hante sa dëndej,dhe përpara se të ikte përmbyste gjithë tenxheret dhe derdhte gjellën përtokë.Për fat të mirë ,motra më e vogël dhe më e duruar,Puhiza,i vinte sërish në vend gjërat që kishin flakur përtokë vëllai dhe motrat e saj më të rritura,dhe gatuante nga e para gjellën që ata kishin derdhur.Kur prindërit ktheheshin nga fusha,ata e gjenin shtëpinë të rregulluar,dhe gjellën të ngrohur. Një ditë,pasi kishin mbaruar punët e shtëpisë,Furtuna ,Stuhia,Cikloni dhe Puhiza shkuan në arë të ndihmonin prindërit e tyre.Rrugës ata panë të binin nga qielli katër njerëz.Trupat u përplasën në tokë,pak larg tyre,dhe fëmijët u afruan dhe panë se ishin katër njerëz të moshuar me flokë të bardha,të kapur për dore si fëmijë të vegjël. Tre ishin femra,dhe njëri ishte mashkull,dhe të gjithë ishin veshur me mantele të bardha.Fëmijët vrapuan tek prindërit,ju treguan cfarë kishin parë,dhe prindërit i rrëmbyen fëmijët e tyre,dhe vrapuan të fshiheshin në shtëpi.Për katër ditët në vazhdim ata nuk dolën nga shtëpia,dhe për cudi në ato katër ditë nuk fryu fare erë.Pasi kaluan katër ditët,prindërit shkuan përsëri në arë,i morën katër trupat dhe i varrosën në një varr të përbashkët.Pak kohë më vonë, prindërit u sëmurën,dhe vdiqën.Fëmijët mbetën vetëm,dhe vendosën ti ndajnë punët.
‘’Unë do të korr grurin në arë’’, tha Furtuna.
‘’Unë do ta shkoq grurin dhe do ta fus nëpër thase’’,tha Stuhia,
‘’Unë do ta shtyp grurin dhe do ta bëj miell’’,tha Cikloni
‘’Kurse unë do të pjek bukën dhe do të ndreq shtëpinë,dhe kështu kur të ktheheni nga puna,do të gjeni bukë të ngrohtë dhe shtroja të pastra ku të flini’’,tha Puhiza
Po cfarë ndodhi?Furtuna shkoi në arë të korrte grurin,dhe sic e kishte zakon e kreu punën aq me nxitim,sa gjysma e kallinjve fluturuan larg.Pasi mblodhi gjysmën e kallinjve që kishin mbetur,Furtuna shkoi të kërkonte gjysmën tjetër,por nuk gjeti asnjë kalli të vetëm.Vajza e dëshpëruar vendosi të kthehej në shtëpi,dhe tu tregonte motrave se cfarë kishte ndodhur.Rrugës vuri re një plak që po vinte drejt saj.Plaku kishte një thes të madh mbi kurriz,dhe ecte i kërrusur.Nga manteli i zi që mbante veshur,nga këpucët e zeza të stërgjata,dhe nga kapelja e zezë me majë,ai dukej si magjistar.Plaku i kishte duart plot me kallinj gruri,dhe në cdo dy tri hapa që bënte,ndalonte dhe hante një kalli.Kur pa plakun që po hante kallinjte e grurit,Furtuna u zemërua.Ajo mendoi se plaku i kishte vjedhur kallinjtë e grurit,dhe i kish futur në thes, dhe u afrua dhe ja shkuli kallinjtë nga dora.Plaku i uritur ju lut Furtunës që tja kthente përsëri kallinjtë.
‘’Nëse ja u kthej kallinjtë e grurit,cfarë do të më jepni në këmbim’’,tha Furtuna.
‘’E shihni këtë thes që mbaj mbi shpinë’’,tha plaku,’’ai është i mbushur me florinj,dhe për cdo kalli gruri që do të më jepni,do tju jap një grusht me florinj’’.
‘’Hapeni thesin’’,tha Furtuna,’’dhe nëse vërtetë është i mbushur me florinj,unë do tju jap një kalli gruri për cdo grusht me flori që do të më jepni’’.
Plaku e hoqi thesin nga shpina ,e uli përtokë dhe i zgjidhi grykën.Florinjtë shndritën. Furtuna ,nga nxitimi për ti kapur florinjtë, u fut brenda në thes dhe mbushi grushtat me to.Pastaj bëri të dilte,por ishte e pamundur,dhe e kuptoi se kish ngecur brenda në thes,dhe thesi po e thithte dalëngadalë.
‘’Ju lutem o plak zemërmirë,më ndihmoni të dal nga thesi,dhe do tju jap sa kallinj gruri të doni’’ ,i tha Furtuna plakut.
Plaku qeshi,dhe pastaj hoqi mantelin e tij të zi dhe u kthye në një mbret mjekërbardhë,me një kurorë të artë në kokë.
‘’Kush jeni ju’’,tha Furtuna,së cilës tani i kishte mbetur jashtë thesit vetëm koka’’.
‘’Unë jam mbreti i katër erërave’’,tha plaku,.’’Mbretëria ime ndodhet në qiell ,dhe shpesh unë zbres në tokë , rrëmbej katër fëmijë,i fus në këtë thes magjik,dhe i coj në mbretërinë time.Aty i kthej në shërbëtorë,dhe ata kujdesen për katër erërat e mija.Për fat të keq,në mbretërinë e erërave fëmijët jetojnë vetëm katër vjet,dhe pas katër vjetësh ata plaken dhe vdesin.Atëherë unë i hedh trupat e tyre mbi tokë,dhe rrëmbej katër fëmijë të tjerë’’.
‘’Edhe zemrën të zbrazët si era e paskeni ‘’,o mbreti i katër erërave,tha Furtuna’’,nuk ju ardhka keq për ne fëmijët’’.
‘’Edhe unë isha fëmijë dikur’’,tha mbreti i katër erërave’’,por një ditë më rrëmbeu mbreti i madh i erërave,së bashku me tri motrat e mija,dhe shpëtova nga vdekja vetëm sepse ai vdiq përpara meje.Kështu është e shkruar për ne,nëse mbreti vdes përpara katër shërbëtorëve të tij,atëherë katër shërbëtorët kthehen në katër mbretër të erërave,dhe jetojnë përgjithmonë’’.
Pasi mbreti i katër erërave tha këto fjalë,Furtuna u përpi nga thesi.Mbreti i katër erërave e mbylli grykën e thesit,dhe pasi veshi mantelin e zi, u kthye sërish në një plak të kërrusur.
Ndërkohë,motra e mesme,Stuhia, shkoi në fushë të shkoqte grurin që kish korrur motra e saj e madhe,dhe e bëri punën me kaq nxitim,sa kokrrat e grurit fluturuan andej këndej.Plaku i kërrusur u afrua,mbushi grushtat me to,dhe nisi ti hante.Me ta parë atë plak të panjohur që po i hante grurin ,Stuhia u nxi nga inati,dhe vrapoi dhe i shkundi grushtat e tij,dhe kokrrat e grurit ranë përtokë.Plaku ju lut Stuhisë që ti jepte disa kokrra gruri,sepse , i shkreti ,po vdiste nga uria.
‘’Nëse ju jap kokrrat e grurit,cfarë do të më jepni në këmbim’’,tha Stuhia.
‘’E shihni këtë thes që mbaj mbi shpinë,bija ime ’’,tha plaku,’’ai është i mbushur me florinj,dhe për cdo grusht me grurë që do të më jepni,une do tju jap një grusht me florinj’’.
‘’Hapeni thesin’’,tha Stuhia,’’dhe nëse është e vërtetë kjo që po thoni,atëherë ju premtoj se për cdo grusht me florinj që do të më jepni,unë do tju jap një grusht me grurë’’.
Plaku e hapi thesin,dhe florinjtë shndritën përpara tyre.Stuhia nuk priti më,dhe u fut në thes brenda që ti merrte gjithë florinjtë, por thesi e gëlltiti,dhe ajo mbeti brenda si motra e saj.Plaku e mbylli thesin,dhe nisi ti mblidhte kokrrat e grurit.Ec e ec, plaku mbërriti më në fund deri tek mulliri ku vëllai i madh Cikloni,po shtypte grurin dhe po e bënte miell.Plaku u fut brenda,mbushi grushtat me miell,dhe nisi ta hante.Me ta pikasur,Cikloni ju sul plakut dhe ja derdhi miellin nga duart.Plaku i tha djalit se ai po vdiste nga uria,dhe do ti ishte shumë mirënjohës nëse do ti jepte disa grushta me miell.
‘’Nëse ju jap disa grushta me miell,cfarë do të më jepni në këmbim’’,tha Cikloni .
’Biri im’’,tha plaku, ‘’e shihni këtë thes që mbaj mbi shpinë?Ai është i mbushur me florinj,dhe për cdo grusht me miell që do të më jepni,do tju jap një grusht me florinj në këmbim’’.
Djali pranoi. Plaku e zgjidhi thesin me flori,dhe djali hyri brenda të merrte florinjte ,dhe thesi e gëlltiti.Plaku e mbylli thesin,dhe nisi të hante miellin.
Ndërkohë ,motra e vogël ,Puhiza kishte dalë të kërkonte motrat e saj ,sepse ato po vonoheshin shumë,dhe ajo ishte bërë merak.Pasi nuk i gjeti motrat në arë,Puhiza shkoi në mulli,të gjente të vëllain.Aty pa plakun me thes në krahë.Puhiza u tremb,dhe mendoi se ndofta plaku i kishte vrarë motrat dhe vëllain e saj,dhe i kish futur në thes.
‘’Përse ke dalë kaq vonë nga shtëpija,bija ime’’ ,tha plaku.
‘’Po kërkoja motrat e mija’’,tha Puhiza,’’ato u vonuan shumë,dhe unë shkova në arë,por nuk i gjeta.Atëherë vendosa të lajmëroj vëllain tim,dhe ti kërkojmë së toku motrat tona,por tani po shoh se edhe vëllai im ka humbur.A mos e dini gjë se ku ndodhen vëllai dhe motrat e mija,o plak i mirë?’’.
‘’Ata u kthyen në shtëpi ,pak minuta pasi ju dolët ti kërkoni,bija ime’’,tha plaku,’’dhe pasi nuk ju gjetën ,dolën tju kërkojnë.Por tani është natë,dhe ata me siguri e kanë humbur rrugën nëpër pyll’’.
‘’Ah,motrat dhe vëllai im i shkretë,si do ta gjejnë rrugën për tu kthyer në shtëpi’’,tha Puhiza duke qarë.
‘’Mos qaj bija ime’’,tha plaku’’,por më merr sonte në shtëpi,dhe më jep bukë e ujë,dhe nesër në mëngjes motrat dhe vëllai juaj do të kthehen në shtëpi’’.
Puhiza pranoi,dhe kështu plaku shkoi në shtëpinë e saj.Vajza i vuri përpara bukë e ujë,dhe plaku,si hëngri sa u ngop,hapi thesin dhe i ofroi flori vajzës së vogël.
‘’Merrni sa flori të doni ,bija ime’’,tha plaku,’’,mos u kurseni,sepse në mbretërinë time unë kam edhe shumë thasë të tjerë të mbushur me flori’’.
Puhiza zgjati duart drejt thesit,por befas dëgjoi disa pëshpërima që vinin nga brenda thesit.Pëshpërimat ngjanin shumë me zërat e motrave dhe të vëllait të saj.Vajza i tha plakut se ajo nuk kishte se ku ta hidhte floririn,por nesër sapo të zbardhte dita,do të shkonte në dyqan dhe do të blinte një bohce.Plaku e hëngri,dhe e mbylli thesin,u ul në shtrat ,dhe ja futi gjumit për shtatë pale qejfe.Puhiza,si u sigurua se plaku kishte rënë në gjumë,ju afrua thesit dhe donte ti zgjidhte grykën,por fjongoja ishte e lidhur shumë fort.Befas ajo i dëgjoi përsëri zërat që vinin nga brenda thesit,dhe e afroi veshin tek thesi që të dëgjonte më mirë,dhe njohu zërat e Furtunës ,Stuhisë dhe Ciklonit
‘’Motër ,motër,na ndihmo’’,thoshin zërat,’’mbreti i katër erërave na ka mbyllur në këtë thes ,dhe ne tani nuk dalim dot prej këndej’’.
‘’Por fjongoja është e lidhur shumë fort’’,tha Puhiza ,’’dhe thesi nuk hapet.Si tju ndihmoj unë e shkreta’’.
‘’Merr një thikë ,dhe vrite mbretin e katër erërave’’,thanë zërat,’’dhe pasi mbreti të ketë vdekur,bëj tri vrima në thes,dhe ne do të dalim prej andej.Por nxito motër,se nëse mbreti do të zgjohet,ai do të fusi edhe ty në thes dhe do të na marri me vete në qiell,dhe do të na kthejë të gjithëve në shërbëtorë’’.
Puhiza mori një thikë dhe ju afrua mbretit të katër erërave që po flinte .Mbreti gërhiste ,dhe pas cdo gërhitje nxirrte nga goja vetëtima.Puhiza vuri dorën para syve që të mos e verbonin vetëtimat,dhe i preu kokën mbretit.Pasi e hodhi kokën në oxhak,ku ajo pëlciti si një fishekzjarr, bëri tri vrima tek thesi i tij,dhe Stuhia,Furtuna dhe Cikloni dolën prej andej si tri erëra të egra,dhe përlanë gjithshka që gjetën. Nga era e fortë,thesi magjik u ngrit në ajër,bëri dy tri xhiro ,dhe pastaj fluturoi mbi Puhizën dhe e mbuloi.Puhiza humbi brenda thesit. Kur vëllezërit dhe motrat e saj u qetësuan,e kërkuan motrën e vogël ngado,por nuk e gjetën.Duke menduar se e kishin vrarë të motrën,ata nisën të qajnë.Befas,u dëgjua një zë që vinte nga thesi,dhe Furtuna mori shpejt një thikë , hapi një vrimë tjetër tek thesi,dhe Puhiza doli prej andej si një erë e butë.Kështu,qysh prej asaj dite Stuhia,Furtuna,Cikloni dhe Puhiza u kthyen në katër mbretër të erërave ,dhe u ngjitën në qiell dhe jetuan në mbretërinë e tyre përgjithmonë.Ata janë ende aty edhe sot e kësaj dite,por ndonjëherë ,kur i merr malli për shtëpinë ,zbresin edhe në tokë.Por,për fat të keq,edhe pse janë rritur,ata nuk kanë ndryshuar fare.Furtuna shkund e shkul cfarëdo që gjen,Stuhia fryn e shfryn,dhe përlan cdo gjë që i del përpara,Cikloni përmbys cdo gjë në rrugën e vet,kurse Puhiza vjen pas tyre dhe flladit njerëzit ,të cilët ndreqin përsëri atë cka ka prishur vëllai dhe motrat e saj grindavece.
 
Njëherë e një kohë në një fshat të vogël jetonin tri motra dhe një vëlla.Motra e madhe quhej Furtuna,motra e mesme quhej Stuhia, motra e vogël quhej Puhiza ,kurse vëllai i tyre i madh quhej Cikloni.Furtunës,si motra e madhe që ishte, i pëlqente që cdo punë ta mbaronte sa më shpejt,për tju mburrur të tjerëve,por nga nxitimi ajo përmbyste cdo gjë që gjente përpara.Stuhia ,motra e mesme,ishte më e duruar,por më kryenece,dhe sa herë që kryente një punë ,edhe ajo i përmbyste të gjitha,dhe nuk pranonte kurrsesi ti ndreqte sërish.Cikloni ,vëllai i madh,ishte dhe më zullumqari,sepse hynte tinëz në kuzhinë,hante sa dëndej,dhe përpara se të ikte përmbyste gjithë tenxheret dhe derdhte gjellën përtokë.Për fat të mirë ,motra më e vogël dhe më e duruar,Puhiza,i vinte sërish në vend gjërat që kishin flakur përtokë vëllai dhe motrat e saj më të rritura,dhe gatuante nga e para gjellën që ata kishin derdhur.Kur prindërit ktheheshin nga fusha,ata e gjenin shtëpinë të rregulluar,dhe gjellën të ngrohur. Një ditë,pasi kishin mbaruar punët e shtëpisë,Furtuna ,Stuhia,Cikloni dhe Puhiza shkuan në arë të ndihmonin prindërit e tyre.Rrugës ata panë të binin nga qielli katër njerëz.Trupat u përplasën në tokë,pak larg tyre,dhe fëmijët u afruan dhe panë se ishin katër njerëz të moshuar me flokë të bardha,të kapur për dore si fëmijë të vegjël. Tre ishin femra,dhe njëri ishte mashkull,dhe të gjithë ishin veshur me mantele të bardha.Fëmijët vrapuan tek prindërit,ju treguan cfarë kishin parë,dhe prindërit i rrëmbyen fëmijët e tyre,dhe vrapuan të fshiheshin në shtëpi.Për katër ditët në vazhdim ata nuk dolën nga shtëpia,dhe për cudi në ato katër ditë nuk fryu fare erë.Pasi kaluan katër ditët,prindërit shkuan përsëri në arë,i morën katër trupat dhe i varrosën në një varr të përbashkët.Pak kohë më vonë, prindërit u sëmurën,dhe vdiqën.Fëmijët mbetën vetëm,dhe vendosën ti ndajnë punët.
‘’Unë do të korr grurin në arë’’, tha Furtuna.
‘’Unë do ta shkoq grurin dhe do ta fus nëpër thase’’,tha Stuhia,
‘’Unë do ta shtyp grurin dhe do ta bëj miell’’,tha Cikloni
‘’Kurse unë do të pjek bukën dhe do të ndreq shtëpinë,dhe kështu kur të ktheheni nga puna,do të gjeni bukë të ngrohtë dhe shtroja të pastra ku të flini’’,tha Puhiza
Po cfarë ndodhi?Furtuna shkoi në arë të korrte grurin,dhe sic e kishte zakon e kreu punën aq me nxitim,sa gjysma e kallinjve fluturuan larg.Pasi mblodhi gjysmën e kallinjve që kishin mbetur,Furtuna shkoi të kërkonte gjysmën tjetër,por nuk gjeti asnjë kalli të vetëm.Vajza e dëshpëruar vendosi të kthehej në shtëpi,dhe tu tregonte motrave se cfarë kishte ndodhur.Rrugës vuri re një plak që po vinte drejt saj.Plaku kishte një thes të madh mbi kurriz,dhe ecte i kërrusur.Nga manteli i zi që mbante veshur,nga këpucët e zeza të stërgjata,dhe nga kapelja e zezë me majë,ai dukej si magjistar.Plaku i kishte duart plot me kallinj gruri,dhe në cdo dy tri hapa që bënte,ndalonte dhe hante një kalli.Kur pa plakun që po hante kallinjte e grurit,Furtuna u zemërua.Ajo mendoi se plaku i kishte vjedhur kallinjtë e grurit,dhe i kish futur në thes, dhe u afrua dhe ja shkuli kallinjtë nga dora.Plaku i uritur ju lut Furtunës që tja kthente përsëri kallinjtë.
‘’Nëse ja u kthej kallinjtë e grurit,cfarë do të më jepni në këmbim’’,tha Furtuna.
‘’E shihni këtë thes që mbaj mbi shpinë’’,tha plaku,’’ai është i mbushur me florinj,dhe për cdo kalli gruri që do të më jepni,do tju jap një grusht me florinj’’.
‘’Hapeni thesin’’,tha Furtuna,’’dhe nëse vërtetë është i mbushur me florinj,unë do tju jap një kalli gruri për cdo grusht me flori që do të më jepni’’.
Plaku e hoqi thesin nga shpina ,e uli përtokë dhe i zgjidhi grykën.Florinjtë shndritën. Furtuna ,nga nxitimi për ti kapur florinjtë, u fut brenda në thes dhe mbushi grushtat me to.Pastaj bëri të dilte,por ishte e pamundur,dhe e kuptoi se kish ngecur brenda në thes,dhe thesi po e thithte dalëngadalë.
‘’Ju lutem o plak zemërmirë,më ndihmoni të dal nga thesi,dhe do tju jap sa kallinj gruri të doni’’ ,i tha Furtuna plakut.
Plaku qeshi,dhe pastaj hoqi mantelin e tij të zi dhe u kthye në një mbret mjekërbardhë,me një kurorë të artë në kokë.
‘’Kush jeni ju’’,tha Furtuna,së cilës tani i kishte mbetur jashtë thesit vetëm koka’’.
‘’Unë jam mbreti i katër erërave’’,tha plaku,.’’Mbretëria ime ndodhet në qiell ,dhe shpesh unë zbres në tokë , rrëmbej katër fëmijë,i fus në këtë thes magjik,dhe i coj në mbretërinë time.Aty i kthej në shërbëtorë,dhe ata kujdesen për katër erërat e mija.Për fat të keq,në mbretërinë e erërave fëmijët jetojnë vetëm katër vjet,dhe pas katër vjetësh ata plaken dhe vdesin.Atëherë unë i hedh trupat e tyre mbi tokë,dhe rrëmbej katër fëmijë të tjerë’’.
‘’Edhe zemrën të zbrazët si era e paskeni ‘’,o mbreti i katër erërave,tha Furtuna’’,nuk ju ardhka keq për ne fëmijët’’.
‘’Edhe unë isha fëmijë dikur’’,tha mbreti i katër erërave’’,por një ditë më rrëmbeu mbreti i madh i erërave,së bashku me tri motrat e mija,dhe shpëtova nga vdekja vetëm sepse ai vdiq përpara meje.Kështu është e shkruar për ne,nëse mbreti vdes përpara katër shërbëtorëve të tij,atëherë katër shërbëtorët kthehen në katër mbretër të erërave,dhe jetojnë përgjithmonë’’.
Pasi mbreti i katër erërave tha këto fjalë,Furtuna u përpi nga thesi.Mbreti i katër erërave e mbylli grykën e thesit,dhe pasi veshi mantelin e zi, u kthye sërish në një plak të kërrusur.
Ndërkohë,motra e mesme,Stuhia, shkoi në fushë të shkoqte grurin që kish korrur motra e saj e madhe,dhe e bëri punën me kaq nxitim,sa kokrrat e grurit fluturuan andej këndej.Plaku i kërrusur u afrua,mbushi grushtat me to,dhe nisi ti hante.Me ta parë atë plak të panjohur që po i hante grurin ,Stuhia u nxi nga inati,dhe vrapoi dhe i shkundi grushtat e tij,dhe kokrrat e grurit ranë përtokë.Plaku ju lut Stuhisë që ti jepte disa kokrra gruri,sepse , i shkreti ,po vdiste nga uria.
‘’Nëse ju jap kokrrat e grurit,cfarë do të më jepni në këmbim’’,tha Stuhia.
‘’E shihni këtë thes që mbaj mbi shpinë,bija ime ’’,tha plaku,’’ai është i mbushur me florinj,dhe për cdo grusht me grurë që do të më jepni,une do tju jap një grusht me florinj’’.
‘’Hapeni thesin’’,tha Stuhia,’’dhe nëse është e vërtetë kjo që po thoni,atëherë ju premtoj se për cdo grusht me florinj që do të më jepni,unë do tju jap një grusht me grurë’’.
Plaku e hapi thesin,dhe florinjtë shndritën përpara tyre.Stuhia nuk priti më,dhe u fut në thes brenda që ti merrte gjithë florinjtë, por thesi e gëlltiti,dhe ajo mbeti brenda si motra e saj.Plaku e mbylli thesin,dhe nisi ti mblidhte kokrrat e grurit.Ec e ec, plaku mbërriti më në fund deri tek mulliri ku vëllai i madh Cikloni,po shtypte grurin dhe po e bënte miell.Plaku u fut brenda,mbushi grushtat me miell,dhe nisi ta hante.Me ta pikasur,Cikloni ju sul plakut dhe ja derdhi miellin nga duart.Plaku i tha djalit se ai po vdiste nga uria,dhe do ti ishte shumë mirënjohës nëse do ti jepte disa grushta me miell.
‘’Nëse ju jap disa grushta me miell,cfarë do të më jepni në këmbim’’,tha Cikloni .
’Biri im’’,tha plaku, ‘’e shihni këtë thes që mbaj mbi shpinë?Ai është i mbushur me florinj,dhe për cdo grusht me miell që do të më jepni,do tju jap një grusht me florinj në këmbim’’.
Djali pranoi. Plaku e zgjidhi thesin me flori,dhe djali hyri brenda të merrte florinjte ,dhe thesi e gëlltiti.Plaku e mbylli thesin,dhe nisi të hante miellin.
Ndërkohë ,motra e vogël ,Puhiza kishte dalë të kërkonte motrat e saj ,sepse ato po vonoheshin shumë,dhe ajo ishte bërë merak.Pasi nuk i gjeti motrat në arë,Puhiza shkoi në mulli,të gjente të vëllain.Aty pa plakun me thes në krahë.Puhiza u tremb,dhe mendoi se ndofta plaku i kishte vrarë motrat dhe vëllain e saj,dhe i kish futur në thes.
‘’Përse ke dalë kaq vonë nga shtëpija,bija ime’’ ,tha plaku.
‘’Po kërkoja motrat e mija’’,tha Puhiza,’’ato u vonuan shumë,dhe unë shkova në arë,por nuk i gjeta.Atëherë vendosa të lajmëroj vëllain tim,dhe ti kërkojmë së toku motrat tona,por tani po shoh se edhe vëllai im ka humbur.A mos e dini gjë se ku ndodhen vëllai dhe motrat e mija,o plak i mirë?’’.
‘’Ata u kthyen në shtëpi ,pak minuta pasi ju dolët ti kërkoni,bija ime’’,tha plaku,’’dhe pasi nuk ju gjetën ,dolën tju kërkojnë.Por tani është natë,dhe ata me siguri e kanë humbur rrugën nëpër pyll’’.
‘’Ah,motrat dhe vëllai im i shkretë,si do ta gjejnë rrugën për tu kthyer në shtëpi’’,tha Puhiza duke qarë.
‘’Mos qaj bija ime’’,tha plaku’’,por më merr sonte në shtëpi,dhe më jep bukë e ujë,dhe nesër në mëngjes motrat dhe vëllai juaj do të kthehen në shtëpi’’.
Puhiza pranoi,dhe kështu plaku shkoi në shtëpinë e saj.Vajza i vuri përpara bukë e ujë,dhe plaku,si hëngri sa u ngop,hapi thesin dhe i ofroi flori vajzës së vogël.
‘’Merrni sa flori të doni ,bija ime’’,tha plaku,’’,mos u kurseni,sepse në mbretërinë time unë kam edhe shumë thasë të tjerë të mbushur me flori’’.
Puhiza zgjati duart drejt thesit,por befas dëgjoi disa pëshpërima që vinin nga brenda thesit.Pëshpërimat ngjanin shumë me zërat e motrave dhe të vëllait të saj.Vajza i tha plakut se ajo nuk kishte se ku ta hidhte floririn,por nesër sapo të zbardhte dita,do të shkonte në dyqan dhe do të blinte një bohce.Plaku e hëngri,dhe e mbylli thesin,u ul në shtrat ,dhe ja futi gjumit për shtatë pale qejfe.Puhiza,si u sigurua se plaku kishte rënë në gjumë,ju afrua thesit dhe donte ti zgjidhte grykën,por fjongoja ishte e lidhur shumë fort.Befas ajo i dëgjoi përsëri zërat që vinin nga brenda thesit,dhe e afroi veshin tek thesi që të dëgjonte më mirë,dhe njohu zërat e Furtunës ,Stuhisë dhe Ciklonit
‘’Motër ,motër,na ndihmo’’,thoshin zërat,’’mbreti i katër erërave na ka mbyllur në këtë thes ,dhe ne tani nuk dalim dot prej këndej’’.
‘’Por fjongoja është e lidhur shumë fort’’,tha Puhiza ,’’dhe thesi nuk hapet.Si tju ndihmoj unë e shkreta’’.
‘’Merr një thikë ,dhe vrite mbretin e katër erërave’’,thanë zërat,’’dhe pasi mbreti të ketë vdekur,bëj tri vrima në thes,dhe ne do të dalim prej andej.Por nxito motër,se nëse mbreti do të zgjohet,ai do të fusi edhe ty në thes dhe do të na marri me vete në qiell,dhe do të na kthejë të gjithëve në shërbëtorë’’.
Puhiza mori një thikë dhe ju afrua mbretit të katër erërave që po flinte .Mbreti gërhiste ,dhe pas cdo gërhitje nxirrte nga goja vetëtima.Puhiza vuri dorën para syve që të mos e verbonin vetëtimat,dhe i preu kokën mbretit.Pasi e hodhi kokën në oxhak,ku ajo pëlciti si një fishekzjarr, bëri tri vrima tek thesi i tij,dhe Stuhia,Furtuna dhe Cikloni dolën prej andej si tri erëra të egra,dhe përlanë gjithshka që gjetën. Nga era e fortë,thesi magjik u ngrit në ajër,bëri dy tri xhiro ,dhe pastaj fluturoi mbi Puhizën dhe e mbuloi.Puhiza humbi brenda thesit. Kur vëllezërit dhe motrat e saj u qetësuan,e kërkuan motrën e vogël ngado,por nuk e gjetën.Duke menduar se e kishin vrarë të motrën,ata nisën të qajnë.Befas,u dëgjua një zë që vinte nga thesi,dhe Furtuna mori shpejt një thikë , hapi një vrimë tjetër tek thesi,dhe Puhiza doli prej andej si një erë e butë.Kështu,qysh prej asaj dite Stuhia,Furtuna,Cikloni dhe Puhiza u kthyen në katër mbretër të erërave ,dhe u ngjitën në qiell dhe jetuan në mbretërinë e tyre përgjithmonë.Ata janë ende aty edhe sot e kësaj dite,por ndonjëherë ,kur i merr malli për shtëpinë ,zbresin edhe në tokë.Por,për fat të keq,edhe pse janë rritur,ata nuk kanë ndryshuar fare.Furtuna shkund e shkul cfarëdo që gjen,Stuhia fryn e shfryn,dhe përlan cdo gjë që i del përpara,Cikloni përmbys cdo gjë në rrugën e vet,kurse Puhiza vjen pas tyre dhe flladit njerëzit ,të cilët ndreqin përsëri atë cka ka prishur vëllai dhe motrat e saj grindavece.
Kam menduar gjithmone se ketu ja kam futur tamam kot. Kjo nuk eshte as perralle,as legjende,as tregim. Vras mendjen cfare kam bere ketu? Nje rradhitje elementesh ,nje prove per te krijuan nje zhaner te ri letrar? Eshte absurde,por une shkruaj,dhe pastaj pyes veten cfare kam shkruajtur. Jane perralla,cfare jane? Ca i quajne "tregime me elemente fantastike"....Une i quaj "hec e merre vesh".
 

Konkursi Letërsisë

  • 1-Kur flet shpirti.

    Votat: 6 27.3%
  • 2-Buzëqeshje Maskuar.

    Votat: 12 54.5%
  • 3-Jam femër.

    Votat: 2 9.1%
  • 4-Je ti Nënë.

    Votat: 1 4.5%
  • 5-Ne duart e kohes.

    Votat: 1 4.5%
Back
Top