Gomari dhe Lepuri

Ad Adi

Antarë i Respektuar
Një gjahtar mori ciften,ja hypi gomarit,dhe u nis për gjah.Me të hyrë në pyll gjahtari pa një lepur,dhe ashtu sic ishte mbi gomar ,drejtoi ciften në drejtim të lepurit.Por përpara se të qëllonte,gomari tështiu.Lepuri ngriti kokën,e pa gjahtarin,dhe ja dha vrapit me sa i hanin këmbët.Gjahtari ju vu prapa,por lepuri ishte më i shpejtë,dhe sa vinte dhe zvogëlohej përpara tyre.Gjahtari e shpoi gomarin me hosten,por gomari pasi eci edhe pak ,nguli këmbët përtokë dhe nuk pranonte të vraponte më.Atij i merrej fryma dhe i ishin gjakosur këmbët,por gjahtari nuk donte tja dinte.Ai e shpoi prapë gomarin me hosten,por gomari nuk lëvizi vendit.I zemëruar,gjahtari u hodh nga gomari,dhe vendosi ta ndiqte lepurin me vrap.
‘’Nëse nuk e vras lepurin’’,i tha ai gomarit, ‘’do të të vras ty,do të rrjep lëkurën,dhe do ta shes në Pazar’’,dhe vrapoi pas lepurit.
Gomari i trembur ,u kthye prapa dhe filloi të vraponte në anën e kundërt me gjahtarin ,dhe shumë shpejt pa lepurin që po vinte përballe tij.
‘’Të lutem më ndihmo’’ ,i tha lepuri gomarit,’’yt zot më është qepur si langua dhe do te më vrasi’’.
‘’Me vjen keq ,lepur,por nuk të ndihmoj dot.Nëse gjahtari nuk të vret ty,atëherë do të më vrasi mua dhe do të më rrjepi lëkurën’’,tha gomari.
Lepurit,që nuk kishte më fuqi të vraponte,befas i shkrepi një mendim.
‘’Meqë unë do të vdes tha lepuri’’,të paktën më plotëso një dëshirë të fundit,dhe mi jep pak bishtin dhe veshët e tua që ti provoj,dhe po të duash provoji dhe ti bishtin dhe veshët e mija’’.
Gomari i trashë ja dha lepurit bishtin dhe veshët e veta,dhe mori bishtin dhe veshët e lepurit.Pastaj të dy u fshehën pas një shkurreje,por shkurrja ishte tepër e vogël per gomarin,dhe kështu bishti dhe veshët e tij mbetën jashtë. Gjahtari ,që e pa bishtin dhe veshët e lepurit pas shkurres, mendoi se ky ishte lepur,dhe ngriti ciften dhe e vrau.U dëgjua një pëllitje,dhe gjahtari i cuditur u afrua dhe gjeti pas shkurres të shtrirë përtokë,gomarin me veshë dhe bisht lepuri.Gjahtari u zemërua,por nuk e kishte harruar premtimin që kish bërë.,dhe nxorri thikën dhe nisi ta rripte gomarin.Ndërkohë lepuri ja mbathi ,dhe shkoi në folenë e tij.Aty ndaloi dhe u mbush me frymë.
‘’Shpëtova mirë’’, tha lepuri me vete,’’po të mos më kish dalë përpara ai gomar i trashë,tani do isha i vdekur’’.
Befas një dhelpër e pa lepurin,dhe u hodh ta kapte. Lepuri u fut menjëherë në fole,por bishti i gjatë mbeti jashtë.Dhelpra e zuri lepurin nga bishti,e tërhoqi zvarrë dhe i nguli dhëmbët në grykë.I ziu ulëriti me sa zë kishte,por dhelpra e mbyti ,i rropi lëkurën me dhëmbët e saj si brisk,dhe pastaj e hëngri të gjithin,përvec veshëve dhe bishtit ,që nuk i pëlqyen sepse kishin një shije tjetër.
 
Një gjahtar mori ciften,ja hypi gomarit,dhe u nis për gjah.Me të hyrë në pyll gjahtari pa një lepur,dhe ashtu sic ishte mbi gomar ,drejtoi ciften në drejtim të lepurit.Por përpara se të qëllonte,gomari tështiu.Lepuri ngriti kokën,e pa gjahtarin,dhe ja dha vrapit me sa i hanin këmbët.Gjahtari ju vu prapa,por lepuri ishte më i shpejtë,dhe sa vinte dhe zvogëlohej përpara tyre.Gjahtari e shpoi gomarin me hosten,por gomari pasi eci edhe pak ,nguli këmbët përtokë dhe nuk pranonte të vraponte më.Atij i merrej fryma dhe i ishin gjakosur këmbët,por gjahtari nuk donte tja dinte.Ai e shpoi prapë gomarin me hosten,por gomari nuk lëvizi vendit.I zemëruar,gjahtari u hodh nga gomari,dhe vendosi ta ndiqte lepurin me vrap.
‘’Nëse nuk e vras lepurin’’,i tha ai gomarit, ‘’do të të vras ty,do të rrjep lëkurën,dhe do ta shes në Pazar’’,dhe vrapoi pas lepurit.
Gomari i trembur ,u kthye prapa dhe filloi të vraponte në anën e kundërt me gjahtarin ,dhe shumë shpejt pa lepurin që po vinte përballe tij.
‘’Të lutem më ndihmo’’ ,i tha lepuri gomarit,’’yt zot më është qepur si langua dhe do te më vrasi’’.
‘’Me vjen keq ,lepur,por nuk të ndihmoj dot.Nëse gjahtari nuk të vret ty,atëherë do të më vrasi mua dhe do të më rrjepi lëkurën’’,tha gomari.
Lepurit,që nuk kishte më fuqi të vraponte,befas i shkrepi një mendim.
‘’Meqë unë do të vdes tha lepuri’’,të paktën më plotëso një dëshirë të fundit,dhe mi jep pak bishtin dhe veshët e tua që ti provoj,dhe po të duash provoji dhe ti bishtin dhe veshët e mija’’.
Gomari i trashë ja dha lepurit bishtin dhe veshët e veta,dhe mori bishtin dhe veshët e lepurit.Pastaj të dy u fshehën pas një shkurreje,por shkurrja ishte tepër e vogël per gomarin,dhe kështu bishti dhe veshët e tij mbetën jashtë. Gjahtari ,që e pa bishtin dhe veshët e lepurit pas shkurres, mendoi se ky ishte lepur,dhe ngriti ciften dhe e vrau.U dëgjua një pëllitje,dhe gjahtari i cuditur u afrua dhe gjeti pas shkurres të shtrirë përtokë,gomarin me veshë dhe bisht lepuri.Gjahtari u zemërua,por nuk e kishte harruar premtimin që kish bërë.,dhe nxorri thikën dhe nisi ta rripte gomarin.Ndërkohë lepuri ja mbathi ,dhe shkoi në folenë e tij.Aty ndaloi dhe u mbush me frymë.
‘’Shpëtova mirë’’, tha lepuri me vete,’’po të mos më kish dalë përpara ai gomar i trashë,tani do isha i vdekur’’.
Befas një dhelpër e pa lepurin,dhe u hodh ta kapte. Lepuri u fut menjëherë në fole,por bishti i gjatë mbeti jashtë.Dhelpra e zuri lepurin nga bishti,e tërhoqi zvarrë dhe i nguli dhëmbët në grykë.I ziu ulëriti me sa zë kishte,por dhelpra e mbyti ,i rropi lëkurën me dhëmbët e saj si brisk,dhe pastaj e hëngri të gjithin,përvec veshëve dhe bishtit ,që nuk i pëlqyen sepse kishin një shije tjetër.
@ZoteriaJuaj paska qen cik tarallak veshgjati yt para se te njihte lopen time ??
 

Konkursi Letërsisë

  • 1-Kur flet shpirti.

    Votat: 6 27.3%
  • 2-Buzëqeshje Maskuar.

    Votat: 12 54.5%
  • 3-Jam femër.

    Votat: 2 9.1%
  • 4-Je ti Nënë.

    Votat: 1 4.5%
  • 5-Ne duart e kohes.

    Votat: 1 4.5%
Back
Top